Idolum: Larpen in een museum

Er was eens een droom.

Tijdens een saaie vlucht in 2012 over de Sahara woestijn naar Zuid-Afrika filosofeerde drie mannen hoe het zou zijn om in Museumpark Orientalis in Nijmegen te Larpen. Zou het kunnen? Zou het mogen?! Zo ja, waar zou je dan allemaal aan moeten denken? Het eerste zaadje is geplant.

De eerste gelegenheid om dit idee verder uit te werken kwam in 2013, toen kasteel Doornenburg aangaf wel open te staan voor een Larp in het kasteel. Het zou een middeleeuwse Larp worden. Er werd een team samengesteld en een verhaal geschreven. Vanwege veranderende situatie was het financieel niet meer haalbaar en is deze mogelijkheid in de prullenbak beland.

In 2014 hebben ze de stoute schoenen aangetrokken en het Museumpark Orientalis opgebeld of er gepraat kon worden over het Larpen in het museum. Gelukkig stond de directeur vanaf moment één open voor het idee; maar dan beginnen de onderhandelingen.  Wat verwacht het museum van ons? Wat verwachten wij van het museum? Wanneer is het park gesloten voor bezoekers en kunnen wij erin?

Als je met een museum praat heb je niet te maken met maar één eigenaar zoals bij een scoutinggebouw. Meerdere stichtingen hebben iets te zeggen over het museumpark. Ook heb je een grondeigenaar en een herbergier die van het museum het alleenrecht heeft om te cateren in het park. Al deze partijen moeten bijgepraat worden wat Larp is en wat wij precies komen doen. Alle wensen en verwachtingen van alle partijen moeten bij elkaar passen en goedkeuring krijgen. Dit proces heeft zeker anderhalf jaar geduurd, maar uiteindelijk was er groen licht! Idolum is geboren!

Idolum speelt zich af net na het instorten van het Romeinse Rijk. In een tijd waarin het chaos is in Europa en hele volksstammen van huis en haard verdreven worden. Maar vanaf hier spelen we een alternatieve geschiedenis. De grote religies hebben nooit bestaan en Rome is een plaats waar mensen vaag iets van gehoord hebben. Het is namelijk een low fantasy Larp en geen re-enactment. Met het verhaal wat we schrijven willen we vrij zijn om te kunnen bedenken wat we willen zonder gebonden te zijn aan de geschiedenisboeken.

In het park is de Romeinse straat onze uitvalsbasis, daar ‘wonen’ de spelers en figuranten. De straat heeft voldoende huizen en kamertjes om iedereen te kunnen herbergen. Sommigen spelers hebben er echt een thuis van gemaakt waar ze ook medespelers kunnen ontvangen. Hier resideert ook de magistraat en de senaat, is er een taveerne en de bakkerij.

Wil je echter handelen zal je naar de Karavanserai moeten, daar wonen de hartelijke Daciërs. Ze ontvangen je graag op de thee, en kunnen alles leveren wat je hartje begeert. Maar alles heeft een prijs…. Een stukje verder wonen de gemoedelijke Nori in een vissersdorp aan het water. Maar pas op! Er is een kans dat je onderweg de Wargus tegenkomt, een ruwe groep mannen en vrouwen die allen van huis en haard zijn verdreven en proberen op de zandvlakte een nieuw bestaan op te bouwen.

Tijdens ons eerste grote evenement in november 2016 kwamen we meteen de grootste uitdaging tegen van het spelen in een park. Met stip op één: de afstand. Het museumpark is zo groot dat porto’s het niet redden en telefoons op sommige stukken geen bereik hebben. De Romeinse straat is de basis van ons spel en ligt achterin het park. De karavanserai en het vissersdorp gaan nog (mits beide porto’s buiten zijn), maar in het dorp Beth Judea heb je geen bereik meer. Dus gaat communicatie op de lange afstand voor zover mogelijk met de telefoon. Wat op zich best aardig gaat, je kan nu niet snel iets vragen, wat je inventiever maakt op het moment dat je inspiratie nodig hebt. Ook kan je niet ‘effe’ terug naar het figurantenhok om een vergeten prop op te halen, dus wordt het improviseren.

Tweede grote uitdaging is de keuken: die is er niet. Gelukkig zijn twee van de bestuursleden (ex-)scouts en die bouwen in no-time een veldkeuken op. Het avondeten wordt verzorgd door de herbergier van het museum, met gerechten uit het kookboek van Aspicius, het enige  kookboek wat is overgebleven uit de Romeinse tijd.

Het grote voordeel van het museumpark is, dat we geen aankleding nodig hebben en op vrijdag niks op hoeven bouwen. Alles staat er al! Ook in de huizen staat meubilair en liggen kleden op de vloer, allemaal van het museum en we mogen het zo gebruiken. Als het ’s avonds donker wordt worden de vuurkorven en kaarsen aangestoken en baad de straat in feeëriek licht.

3-4-5 november 2017 hebben we ons tweede weekend evenement en de voorbereidingen zijn in volle gang. Zijn we dan nu klaar met dromen? Nee, nog lang niet. Nu ‘wonen’ alle spelers in de Romeinse straat, maar hoe gaaf zou het zijn als er zoveel spelers komen dat we ook alle andere dorpen kunnen bevolken? Dat je een handelsverkeer krijgt tussen de verschillende dorpen en elk dorp zijn eigen kennis en problemen heeft. Dat zou wel heel gaaf zijn!

Voor meer informatie over Idolum kijk op www.idolum.nl of op Facebook.