“Zoek dat IC maar uit!”

Een gevleugelde term, die mensen gebruiken terwijl ze praten over wat er op een evenement gebeurt of gebeurde. Er is een geheim en wat je (als persoon) niet te horen zal krijgen, maar wat je (als karakter) maar op het evenement moet ontdekken. We doen dit vaak om de impact van geheimen te vergroten. Want een geheim IC ontdekken, terwijl je stiekem OC allang wist wat er aan de hand is, kan soms weinig indrukwekkend zijn.

Precies het omgekeerde is transparantie of openheid. De Engelsen noemen het ‘transparency’: In the Nordic larp scene transparency usually means that as few secrets as possible are kept from the players, and between players, off-game. That means that any characters, plotlines and the like are available to all players beforehand. Ik raakte pas recent  bekend met dat het een ‘ding’ is en sindsdien laat het me niet meer los.

Vroeger, toen we ‘echt’ begonnen met diepzinnig plot, politiek spel en persoonlijke ontwikkeling, was de meest gehoorde term ‘zoek dat IC maar uit’.

Je kan geheimen hebben op veel verschillende lagen. Als je een speler bent, kan je karakter een geheim met zich meedragen, zoals dat hij stiekem een dief is of zij graag koningin wil worden. Soms is het geheim welke rol een NPC zal spelen totdat je die persoon in het spel tegenkomt, zoals die vijandige hertog waar je al geruchten over hoorde. Het meest voorkomende geheim is natuurlijk dat de spelleiding nog niet verteld wat er op een weekend gaat gebeuren. Aan de andere kant zijn we vaak wel open over welke rol je als speler gaat hebben: je bent een drukke alchemist, de zus van die en die, etc.

Maar er zijn ook evenementen waar veel meer open is, dus waar soms zelfs het plot al in grote lijnen bekend is. Of waar je juist zelfs pas op het laatste moment je eigen rol te horen zal krijgen. Openheid of ‘zoek dat IC maar uit’ hebben verschillende effecten en daarmee ook verschillende voor- en nadelen.

Openheid heeft veel voordelen, zoals ik het zie: Je kan inspelen op karaktereigenschappen en wensen van andere personages, waardoor je veel meer samen een mooie scène kan scheppen. Weet je dat iemands karakter bang is voor spreken in het openbaar? Dan kan je misschien wel zorgen dat dit karakter gedwongen wordt dit te doen. Dat levert vaak mooi spel op, wat misschien niet had gebeurd als je het niet vooraf had geweten.

Ook word je als je vooraf weet wat er gaat gebeuren niet verrast door zaken waar je IC wel een antwoord op zou hebben, maar OC niet. Persoonlijk vind ik dit soms erg fijn. Ik denk dat we allemaal wel genoeg momenten weten waarbij we achteraf pas verzinnen hoe je het eigenlijk had willen doen. Persoonlijk waren dit soort momenten altijd erg slecht voor mijn zelfvertrouwen… Bovendien kan je, door hier vooraf over na te denken of over te praten, een mooiere scene neerzetten. Meer mensen hebben meer coole ideeën dan een persoon alleen. Zo praat ik graag over waar ik met mijn personages heen wil. Bijvoorbeeld als mijn karakter iets heftigs heeft meegemaakt, heeft dat vast invloed. Maar wat is het leukst?

‘Zoek dat IC maar uit’ heeft denk ik óók voordelen: Ik kan meta-gamen niet altijd stoppen als ik weet dat iemand een sneaky plan heeft. Wanneer had je dat IC ontdekt als je het niet had geweten en er dus niet onbewust op let? Hoeveel kan je ertegen doen? Dit werkt mijns inziens dus alleen als je dan ook vooraf bespreekt hoe het gaat lopen met het ontdekken van het plan…

Ook wordt ik juist graag verrast, ook OC, door zaken die ik niet aan zag komen. Als ik goed in mijn rol zit, dan voegt dat dingen toe; zie bijvoorbeeld de post op mijn persoonlijke blog over iets wat ik meemaakte Orenda. Alleen doodsbang in een kale tunnel had echt niet zo’n groot effect gehad als ik had geweten dat het zou gebeuren!

Op Charm ben ik al een tijdje wat meer voorafgaand aan een evenement met mijn mede-spelers aan het overleggen over leuke plannen en hoe we dingen kunnen aanpakken. Op Idolum heb ik dat nog een stukje doorgetrokken door ook tijdens het spel af en toe kort een woordje met mijn partner-in-crime te wisselen. Mijn beide tegenspelers op deze evenementen had ik nog nooit eerder mee gespeeld en ken(de) ik OC nog niet door en door. Dus ik weet niet wat ze leuk vinden of hoe dingen gaan lopen. Door openlijk te overleggen over wat we willen bereiken, maakt dat we veel meer samen spelen, elkaar versterken en prachtige dingen maken. De waarden van de anderen versterken en de ‘zwakten’ opvangen. Ik vind het een hele fijne manier van spelen. Het maakt dat ik minder druk voel om het goed te doen, omdat we het sámen doen. Ik weet dat ze me op kunnen vangen of dat ik iets aan/van ze kan vragen.

Aan de andere kant heb ik de afgelopen tijd bijvoorbeeld op Nox Arabica juist OC ook zo weinig mogelijk verteld, om de impact van mijn acties zo groot mogelijk te houden. Na bijna een jaar weten mensen nog niet eens de naam van mijn karakter daar, laat staan wie ze is. Hierdoor ontstaan er onverwachte, maar ook op hun manier mooie situaties. Want je karakter mag heus ook wel met de mond vol tanden staan, niet weten wat je ermee aanmoet of de suspense opbouwen. Falen kan soms ook geweldig spel opleveren.

Al met al iets waar ik voor elke situatie en setting de goede middenweg probeer te vinden. Het lukt nog niet altijd even goed en ik weet dat veel mensen het niet per sé met me eens zijn, maar het is super fascinerend!