Van kartrekker naar toeschouwer: waarom loslaten soms het mooiste is

Na zes jaar lang het LARP Zomer Festival te hebben georganiseerd, merkte ik dat ik steeds vaker terugviel in bekende patronen. Wat ooit begon als een frisse, creatieve droom, voelde steeds meer als een herhaling van zetten. Dat was het moment waarop ik besefte: ik moet dit loslaten.

Niet omdat ik het niet meer belangrijk vond. Juist omdat het me zo dierbaar is. Maar ik voelde dat het festival, én ikzelf, toe waren aan een volgende stap. En dat begon bij mij: door ruimte te maken, door niet alles meer zelf te willen doen en door te durven vertrouwen op anderen.

Ik schrijf dit omdat ik denk dat anderen hier iets aan kunnen hebben. Of je nu een initiatief hebt opgebouwd, een team leidt of een rol vervult waarin je verantwoordelijkheid draagt: leren loslaten is niet makkelijk, maar wel waardevol. Voor mij betekent het nu vooral: durven stilstaan. Zelfreflectie. Kijken naar waar je vandaan komt en bewust kiezen waar je naartoe wilt.

Een droom van verbinding

Toen ik in 2019 begon te dromen over een LARP Zomer Festival, deed ik dat vanuit een gemis. De larp-community in Nederland voelde destijds versnipperd aan. Larpers en organisaties hadden in mijn optiek weinig contact met elkaar en er was geen centrale plek waar iedereen, beginner of veteraan, op een laagdrempelige manier samen kon komen.

Ik wilde dat veranderen. Ik wilde een plek creëren waar we konden uitwisselen, leren, ontmoeten en vieren. Een festival dat niet om één verhaal draaide, maar om de mensen die de verhalen mogelijk maken.

De eerste editie vond plaats in de zomer van 2019. Zo’n tachtig deelnemers kwamen samen op een evenement dat nog geen vaste structuur kende. Het was los georganiseerd, experimenteel zelfs. Niemand wist echt wat de sfeer zou worden, hoe het weekend zou verlopen en of het concept überhaupt zou werken. Maar het werkte. Omdat de behoefte er was. En omdat mensen bereid waren om samen iets nieuws vorm te geven.

Wat het festival anders maakte dan andere evenementen? Het zat tussen twee werelden in. Waar fantasy-festivals groter zijn met maar een kleine rol voor larp, en larp-evenementen vooral draaien om het in-character spel, bood het LARP Zomer Festival iets unieks: ruimte om uit je rol te stappen. Om te reflecteren, om te leren, om contact te maken met andere spelers en organisatoren buiten het spel om. Het werd een plek waar je als larper gewoon even jezelf kon zijn. Juist daardoor groeide er iets bijzonders.

Van initiatief naar gemeenschap

In de loop van dejaren kreeg het LARP Zomer Festival steeds meer vorm. Wat begon als een experiment, groeide uit tot een herkenbare traditie. Er ontstonden vaste elementen waar deelnemers elk jaar weer naar uitkijken:uitkeken: een divers en open programma, de ontspannen sfeer, tabletop-activiteiten op vrijdag, de team-pubquiz en de gezamenlijke barbecue. Ook de locatie, Het Mussennest, werd een vertrouwde basis.

Het mooiste was misschien wel het publiek. Deelnemers kwamen terug, keken vooruit naar de volgende editie, en begonnen zich echt onderdeel te voelen van iets dat groter was dan één evenement. Ik zag hoe gloednieuwe larpers moeiteloos hun plek vonden tussen doorgewinterde spelers. En hoe de zaterdagavond, vol creatieve energie en vrije vorm, telkens opnieuw vonken gaf. Daar zijn inmiddels meerdere nieuwe larp-projecten uit ontstaan.

Natuurlijk waren er ook uitdagingen. Eén van de grootste lessen voor mij als organisator was het loslaten van het idee dat alles perfect moet zijn. Niet elk programma-onderdeel sluit aan. Niet alles komt tot zijn recht zoals je hoopt. En dat is oké. Het festival is geen strak geregisseerde conferentie, maar een plek waar ruimte moet zijn voor spontaniteit en onverwachte verbindingen.

Toch merkte ik bij de voorbereiding van de editie van 2024 dat er iets verschoof. Ik handelde steeds vaker op de automatische piloot. Wat eerder een creatieve uitdaging was, werd routine. Ik voelde dat ik de uitgesleten paden volgde omdat het makkelijker was, niet omdat het goed voelde. En tegelijk merkte ik dat het me steeds meer energie kostte. Ik liep tegen de randen van een organizer burn-out aan.

Dat was het moment waarop ik besefte: als ik wil dat het festival blijft groeien, moet ik ruimte maken. Niet alleen voor anderen, maar ook voor mezelf.

De kracht van loslaten

Gelukkig hoefde ik het festival niet in het luchtledige achter te laten. In de jaren ervoor had ik al veel hulp gekregen bij het samenstellen van het programma. Rondom mij stonden mensen die het concept van het LARP Zomer Festival écht begrepen en er zelf net zo enthousiast van werden als ik. Toen ik besloot een stap terug te doen, stonden zij op om het voort te zetten.

De keuze om die stap terug te doen was dan eigenlijk ook vrij eenvoudig. Ik vertrouwde het nieuwe team volledig. Ze hadden hun betrokkenheid al jarenlang bewezen en wisten waar het festival voor stond. Ik ben zelf nog op de achtergrond beschikbaar gebleven als consultant, voor vragen of advies. Daarnaast vervul ik nog een kleine rol als webmaster. Maar verder heb ik bewust de teugels losgelaten.

Wat me misschien nog wel het meest verraste, was hoe goed dat voelde. Al snel merkte ik dat er een last van me afviel. De zorg, de verantwoordelijkheid, de stress: het gleed van me af. Wat ervoor terugkwam, was ruimte. Energie. Rust. Ik voel me opgelucht. En zie hoe het festival verder groeit, met nieuwe ideeën en een frisse blik!

Wat ik heb geleerd

Wat ik vooral leerde van dit hele proces, is dat loslaten ruimte maakt. Niet alleen voor anderen, maar ook voor jezelf. Door het initiatief over te dragen, kreeg het festival ineens een frisse blik. Het vertrouwde concept werd opnieuw bekeken, aangescherpt, verrijkt. En dat bracht nieuw leven in iets waar ik al jarenlang aan werkte.

Tegelijk merkte ik dat het mijzelf ook ruimte gaf om te groeien. In plaats van blijven hangen in een rol die me vertrouwd was, maar steeds meer energie kostte, kon ik weer vooruitkijken. Naar nieuwe projecten, nieuwe ideeën, en vooral: naar wie ik zelf wil zijn als larp-organisator, speler en mens.

Aan iedereen die moeite heeft met loslaten wil ik dit zeggen:
Loslaten betekent niet dat je faalt, stopt of verdwijnt. Het betekent dat je iets waardevol genoeg vindt om het door te geven. En dat je vertrouwt op wat je gebouwd hebt én op de mensen die ermee verder willen.

Soms is het mooiste wat je kunt doen voor iets dat je liefhebt, even opzij te stappen.

Wat nu?

Ik kijk met veel vertrouwen naar de toekomst van het LARP Zomer Festival. Het ligt nu in de handen van een nieuw team vol frisse ideeën, enthousiasme en liefde voor de community. Ik weet zeker dat het festival zal blijven bloeien en zich blijven ontwikkelen, juist omdat het nu samen gedragen wordt.

Voor iedereen die dit leest en misschien zelf worstelt met loslaten: vertrouw op het proces. Geef ruimte, deel verantwoordelijkheid en geloof in de kracht van de mensen om je heen. Zo blijft jouw droom niet alleen bestaan, maar groeit die door op manieren die je zelf misschien nooit had kunnen bedenken.

Bedankt dat je mee wilde delen in mijn verhaal. Ik hoop dat het je inspireert om ook met vertrouwen los te laten.