In the Picture: Judith

In de interviewreeks ‘’In the Picture’’ praten we elke week met een andere larp fotograaf. Een interview over de passie voor fotografie, over bijzondere momenten en over het harde werk wat gaat zitten in mooie foto’s.

Vandaag is het de beurt aan Judith Dekker. Judith fotografeert inmiddels een aantal jaar bij verschillende larp evenementen en maakt daarnaast ook regelmatig portret en familiefoto’s. Ze woont met haar partner en zoon in Amsterdam en geeft les op het middelbaar onderwijs.

Hoe ben je begonnen met larp fotografie?

Al van jongs af aan heb ik een interesse in fotografie. Ik ben een beelddenker en daar sloot fotografie altijd goed bij aan. Tijdens mijn middelbare-  en basisschooltijd heb ik heel veel fotoboeken vol geplakt met analoog geschoten foto’s. Als iemand ooit materiaal nodig heeft voor een reünie ben ik de juiste persoon om te bellen.

In 2013 kreeg ik van mijn vrienden een digitale spiegelreflexcamera kado. Zij hadden me zien worstelen met kleine digitale camera’s die vaak niet het gehoopte resultaat opleverden en hadden besloten om me verder op weg te helpen. Als eerste ben ik toen begonnen met het fotograferen van gezinnen en portretten. Larp fotografie volgde een paar maanden later op Vortex Adventures. Meestal maak ik foto’s op evenementen waar ik ook speel of npc.

Waarom larp fotografie?

Als fotograaf maak ik het liefst natuurlijke foto’s. Dat geldt voor zowel larp als portretfotografie. Wanneer ik een gezin fotografeer is iedereen heel gefocust op de camera. Ik neem dan altijd de tijd om mensen hun eigen ding te laten doen. Mensen zijn het leukst op foto’s als ze spontaan zijn.

Bij larp is dat makkelijker, spelers zijn in principe gefocust op hun eigen spel. Larpers durven lelijk te zijn, het maakt niet uit of je een raar gezicht trekt op een emotie laat zien. Dat hoort bij de beleving van het moment. Juist die emotionele momenten leveren vaak de beste foto’s op . Het zijn echt de momenten waarop je als fotograaf de kans krijgt om een gevoel en moment vast te leggen. Daarnaast is larp heel erg dynamisch. Overal is beweging, en iedereen beleeft zijn eigen versie van het verhaal, dat maakt het vastleggen van larp een uitdaging.

Heb je een eigen stijl?

Bij het maken van foto’s probeer ik zo min mogelijk op te vallen. Ik vind het echt de taak van een fotograaf om niet gezien te worden. Het grootste compliment wat ik kan krijgen van spelers is wanneer ze naderhand een foto zien en zich afvragen hoe het kan dat ik daar een foto van heb gemaakt.

Wanneer je als speler middenin een emotioneel moment zit, wil je als speler geen camera in je gezicht gedrukt krijgen. Dan wordt datgene wat je vast probeert te leggen juist verstoord.

Bij het nabewerken kies ik er vaak voor om de sfeer van een evenement te benadrukken in kleur en belichting. Soms zijn dat romantische, warmere foto’s, soms probeer ik juist een koele sfeer neer te zetten. Voor mij is het belangrijk dat een fotoalbum van een evenement qua kleur en sfeer een samenhangend geheel is. Juist dat krijg je goed voor elkaar bij het nabewerken. Ik blijf daarbij wel trouw aan mijn eigen smaak.

Maak je tijdens het nabewerken ook een selectie van de te publiceren foto’s?

Absoluut, als larp fotograaf leg je mensen niet altijd op hun allermooist vast. Heftige emoties zorgen vaak voor vertrokken gezichten maar het is wel belangrijk dat mensen het gevoel hebben dat ze op een mooie manier zijn vastgelegd, soms is een foto gewoon echt niet flatteus en is het beter om hem niet te publiceren.

Daarnaast zijn er ook nog kwetsbare foto’s, bijvoorbeeld van mensen die in verband met werk een foto niet online willen. Of een foto die gemaakt is van iemand op een kwetsbaar moment. Bij twijfel is het altijd belangrijk om even te checken of iemand een foto wel online wil hebben.

En dan zijn er nog de foto’s die ik niet publiceer omdat er storende zaken op te zien zijn.

Storende zaken?

Bierblikjes, koelkasten en vuilnis op het ic terrein zijn mij echt een doorn in het oog. Het komt wel eens voor dat ik een kamp binnen loop en de verwachtingsvolle blikken van spelers zie, ze weten immers dat ik kom om een foto te maken, waarbij ik eerst moet vragen of ze alsjeblieft de lege bierblikjes even van tafel willen verwijderen. Het levert gewoon mooiere foto’s op als je niet omringd bent door afval of oc spullen. De kans dat ik je op de foto zet in een mooi aangekleed ic kamp is ook gewoon veel groter.

Ik merk wel dat hier door fotografie gevoeliger voor geworden ben. Ook als ik zelf aan het spelen ben. Je bent toch meer bezig met het totale plaatje van de situatie waar je in zit.

Heb je een favoriete foto?

Ook deze foto werd gemaakt tijdens de ondergang van de Vortex. Tijdens de scène begon het plotseling te regenen en maakte ik deze foto. Het is een klein intiem moment in de chaos 

En een foto met een verhaal?

Deze foto maakte ik bij de Vortex, aan het einde van het evenement. Het moment waarop de void de Vortex kwam overnemen. Een keerpunt in de setting die gepaard ging met enorm veel chaos en paniek.

Ik maakte deze foto terwijl ik ruim acht maanden zwanger was. Stond ik met mijn camera midden in de chaos… Achteraf heb ik me wel eens afgevraagd of ik op dat moment op de meest handige plek stond.

Wat een dubbele lading geeft aan de foto is dat ik naast fotograaf ook speler ben op Vortex. Tijdens deze kritieke scene was ik er 100% als fotograaf. Op sommige momenten was het heel moeilijk om geen interactie te hebben met de personages die mijn personage kenden. Als fotograaf zie je alles, ook de dingen die spelers niet opvallen. Zoals dat ene personage die snel iemand pootje haakte in de hoop dat hij achtergelaten zou worden. Dat geeft soms wel hele bijzondere inkijkjes.

Zijn er nog andere dingen die je graag kwijt wil?

Wees lief voor je fotograaf, het is iets wat vaak gezegd wordt maar het blijft relevant. Foto’s bewerken kost tijd en velen van ons hebben gewoon een baan en een gezin, het kan dus even duren voor je foto’s klaar zijn. Privé berichten sturen naar de fotograaf gaat er echt niet voor zorgen dat dat sneller lukt.

Ook passief agressief reageren op een fotoset omdat je er niet opstaat helpt niet. Als je op de foto wil, kom dan naar me toe, dan let ik extra op je. Soms komt het voor dat een personage veel tijd in bepaalde ruimtes of tenten doorbrengt waar ik als fotograaf weinig kom of waar het licht bijvoorbeeld niet goed is. Juist dan kunnen we kijken naar een eventuele oplossing.

Ik wil je graag op de foto zetten maar dan moet ik het wel weten.

Heb je nog tips voor mensen die zelf graag larps willen fotograferen?

Ga het gewoon doen, neem je camera mee en vraag aan een organisatie of het ok is om foto’s te maken. Iedereen is ooit ergens begonnen en een eigen stijl ontwikkel je door dingen uit te proberen.

Gelukkig zijn de meeste Nederlandse larp fotografen heel erg open en willen ze graag kennis delen. We gunnen elkaar echt het plezier van mooie foto’s. Is er een fotograaf op een evenement of ken je iemand? Stel ze vooral een keer wat vragen, juist daarvan kan je heel veel leren. Sommige fotografen lijken misschien intimiderend, maar die zijn ook ooit ergens begonnen.

Meer werk van Judith zien? Dan kan je terecht op haar Facebook pagina.

Meer foto’s van Judith

Deze foto is gemaakt op Omen. Elke ochtend hadden deze personages een vast ritueel waarin ze zich gingen wassen bij de waterput. Wat ik mooi vind aan deze foto is de combinatie van de houding, de belichting en het vallende water. De speler gaat volledig op in haar eigen wereld wat dit echt een inkijkje geeft in hoe het personage zich op dat moment voelde.
(Larper op de foto is Skadi’s Costumes)

Dit portret heb ik gemaakt op verzoek van een speler. Hij wilde graag een foto van zijn personage. Het was de eerste keer dat ik een speler van deze spelersgroep op Omen vastlegde. De kracht van deze foto zit in een combinatie van de houding en het licht. Het voelt voor mij nog steeds niet echt als een portretfoto, het had net zo goed een actiefoto kunnen zijn.

Dit portret maakte ik op EOS, hoewel het een geposeerde foto lijkt is dat niet het geval deze foto nam ik tijdens een scene. De armen van de personen om het personage heen geven een gevoel van dynamiek en een doorkijkje. Daarnaast ben ik heel blij met de kleurbalans van deze foto.

Deze foto lijkt bijna op een documentaire. Juist het gevoel dat je meekijkt in een drukke med bay maakt dit een sterke foto. Je weet waar de kern van het verhaal ligt en wie de hoofdpersonages zijn, maar de foto komt tot leven door alles wat om die kern heen gebeurt.

Dit ‘’vriendschappelijke praatje’’ legde ik vast op de Vortex. Hoewel het technisch niet de sterkste foto is legt het wel precies het moment was waarop de personages de confrontatie met elkaar aangaan.

Emotie en gezichtsexpressie zijn twee dingen die voor mij belangrijk zijn bij foto’s. Het hoofdpersonage in deze foto heeft een intense blik die je af doet vragen wat er in haar hoofd om gaat. Juist daardoor denk ik dat veel mensen gegrepen worden door deze foto.

Nog een foto waarbij de emotie het belangrijkst is. De persoon op deze foto hoorde net dat hij opnieuw factieleider zou worden. Daarnaast is deze foto qua kleur, licht en scherptediepte gewoon heel goed gelukt.