In the Picture: Iris

2 augustus 2020 Door Suus Mutsaers

In de interviewreeks ‘In the Picture’ praten we elke week met een andere larp fotograaf. Een interview over de passie voor fotografie, over bijzondere momenten en over het harde werk wat gaat zitten in mooie foto’s.

Deze week is het de beurt aan Iris, na verschillende creatieve en actieve opleidingen heeft ze nu naast haar baan als office manager een eigen bedrijf in het maken van muurschilderingen en wanddecoratie.

Hoe ben je begonnen met larp fotografie?

Larp was eigenlijk de hobby van mijn zus. Zij speelde al een aantal jaar larp en had mij al verschillende keren gevraagd om mee te gaan. Op een bepaald moment dacht ik; ‘’waarom ook niet’’ en heb ik de stap gezet.

Op mijn allereerste larp werd ik op de foto gezet tijdens een ritueel. Toen ik na het weekend die foto zag was ik heel erg onder de indruk. Het was de fotograaf gelukt een moment perfect te vangen. In een foto zat zoveel emotie, beweging en kleur dat wilde ik ook. Een jaar later stond ik met mijn camera in het veld in overleg met de organisatie van VA. Inmiddels fotografeer ik ook voor Heimr en af en toe als vrijwillig fotograaf op Omen.  Als fotograaf ben ik nog volop in ontwikkeling maar ik hoop in de toekomst bijvoorbeeld te mogen fotograferen op bijvoorbeeld Conquest in Duitsland.

Heb je een eigen stijl?

Larp is een grote verkleedpartij, mensen worden echt hun personage en juist daardoor laten heel veel van zichzelf zien. De emoties zijn heel puur en juist die emoties probeer ik vast te leggen.

Mijn eigen stijl ben ik nog aan het ontwikkelen maar ik fotografeer graag klein spel, stille emoties, momenten die door andere vaak over het hoofd gezien worden. Het is niet mijn eerste doel om portretten te schieten, ik schiet altijd eerst vanuit de emotie.

Bij VA werk ik nauw samen met de monstercrew. Ik wordt soms getipt wanneer er een interessante of belangrijke scène aankomt en kan dan de perfecte foto’s maken. Dat soort tips zorgen ervoor dat je als fotograaf zeker op het goede moment op de juiste plek bent.

Wanneer ben je tevreden met het resultaat van een weekend fotograferen?

Voor mij zorgt fotograferen voor een stukje afwisseling tijdens het evenement. Het fotograferen zelf geeft mij dus al heel veel plezier. Het feit dat mijn foto’s kunnen helpen bij het creëren van een herinnering vind ik heel mooi. Zeker wanneer het lukt om kleine momenten vast te leggen die veel spelers niet gezien hebben.

Wanneer je foto’s publiceert zijn comments en likes op Facebook natuurlijk fijn. Dat is toch een vorm van waardering. Maar ik vind het vooral fijn als mensen mij even een berichtje sturen. Vaak doen ze dat om mij even persoonlijk te bedanken omdat ik ze voor het eerst op de foto gezet heb.

Bij publicatie is het belangrijk dat je je verplaatst in de mensen op je foto. Zou jij als fotograaf het prettig vinden als deze foto van jouw online zou komen te staan? Soms betekent dit dat je een foto niet kan publiceren en dat is oké. Als fotograaf moet je respect hebben voor het werk van de community en voor de individuele spelers.

Heb je nog tips voor andere fotografen?

Spel gaat altijd voor de foto, hoe mooi het plaatje wat je ziet ook is. Zorg dat je nooit de scène verstoord. Buiten het feit dat je mensen uit hun spel haalt lukt het je niet om juist datgene wat je in eerste instantie zag vast te leggen. Dat betekent dat je soms fotomomenten moet laten gaan omdat je fysiek niet dichtbij genoeg kan komen om het moment vast te kunnen leggen. Maar dat hoort bij larp fotografie.

Daarnaast moet je foto’s maken omdat je het zelf leuk vindt. als je zelf plezier hebt zie je dat terug in de foto’s. Het is veel werk om alle foto’s na een evenement uit te zoeken en te bewerken. Daar moet je tijd en moeite in willen steken.

De favoriete foto’s van Iris

Dit is typisch een foto van een klein moment. Het personage was een hele tijd in haar eentje bezig met het opladen van dit zwaard. Veel mensen zou het mogelijk niet eens opgevallen zijn maar het moment heeft duidelijk betekenis voor de speler en het personage Door de foto van de rug te maken kijk je als het ware met haar mee. Je ziet wat het personage ziet.
De weerspiegeling in het water maakt dit tot een hele mooie foto. Het is mij hier gelukt twee spelers te vangen in een klein onderling moment. Ze zijn echt alleen met elkaar bezig en hebben duidelijk heel veel plezier.
Fotograferen bij kaarslicht is een hel. Ik heb niet het materiaal om gemakkelijk in het donker te fotograferen, maar ik probeer het vaak wel. Bij deze scène lukte het me om ongeveer 8 mensen op de foto te zetten. De scène was emotioneel en het hele plaatje klopt. Je ziet de emotie terug in het gezicht maar er is genoeg om als kijker zelf in te vullen.
Het regende deze ochtend heel hard en er waren bijna geen spelers buiten. Juist de regen zorgde ervoor dat deze scene nog meer betekenis kreeg. Zelfs zonder context kan je zien wat hier gebeurd.
Ik vind het mooi om de specifieke karaktertrekken van een personage vast te kunnen leggen. Hier kijkt iedereen overduidelijk naar links en wat daar gebeurd. Maar er is 1 personage wat de andere kant opgedraaid staat. Juist doordat je alle mensen om haar heen kan zien valt het op dat ze andere keuzes maakt.
Voor deze scène werd ik getipt door de spelleiding waardoor ik de perfecte positie kon vinden. Alles klopt voor mij aan deze foto; de symmetrie, de houding. Er gebeurt heel veel tegelijk, en ik vind het mooi dat je als kijker echt een doorkijkje hebt naar de scène.
Deze foto maakte ik tijdens een enorme regenbui. Ik legde deze speler vast terwijl hij in zijn eentje besloot een ritueel te gaan doen. Bijna niemand heeft dit moment gezien juist daarom is het zo mooi om er toch een foto van te kunnen maken.
Deze foto is onderdeel van een persoonlijk project. Ik maakte een reeks portretten in de aanloop naar mijn 30ste verjaardag die ik dagelijks op Instagram postte. Dit was zo’n succes dat ik het dit jaar weer gedaan heb.
terug naar boven