#HOEDAN – Long Distance Textlarping

De wereld van je personage is bijna altijd groter dan de wereld die je ziet op een larp. Ergens heb je ouders, vrienden en familie die vast een mening hebben over wat je personage doet. Die wereld wordt in larp echter bijna niet belicht, vooral omdat het in veel gevallen input vereist van de spelleiding. Textlarping is een methode waarbij het spelen van die wereld geoutsourced wordt naar een groep spelers/NPC’s die niet fysiek op de larp aanwezig zijn, maar wel interacteren met de spelers via telefoon, social media en brieven.

Textlarping als integraal onderdeel van je larp

Doordat textlarping in de basis gepaard gaat met het gebruik van social media en smartphones, is het een spel mechanic die vooral geschikt is voor moderne larps. Dat neemt niet weg dat de techniek in principe ook kan werken in minder technisch geavanceerde settings (denk aan het versturen van brieven etc.).

Het is noodzakelijk dat textlarpers meegenomen worden in het design van de larp. In principe opereren deze larpers namelijk als autonome spelers binnen de larp. Het is dus noodzakelijk dat ze voorzien worden van de nodige kaders en informatie die ook aan de overige spelers verstrekt wordt. Hoeveel vrijheid hebben textlarpers om zelf dingen te verzinnen, of zijn hun acties alleen reactief? (reageren ze alleen op input vanuit de spelers).

Tools

Inmiddels zijn er verschillende communicatievormen gebruikt om textlarpers onderdeel te maken van de setting.

Interne Facebook/clamor etc.

De meest afgeschermde manier om textlarping mogelijk te maken is via interne social media. Kin is speciaal ontwikkeld om te dienen als interne vervanging van Facebook en kan aangepast worden naar de wensen van de organisatie. Kin wordt onder andere gebruikt op College of Wizardry, Lindängen en Enlightenment in Blood. Wanneer er gebruik gemaakt wordt van interne social media, hebben alle textlarpers vaak één of meerdere personages op de desbetreffende social network site.

Externe social media (Instagram, Facebook)

Sommige larps kiezen ervoor om bestaande social media te gebruiken voor interactie met de buitenwereld. Deze methode leent zich ook beter voor pervasive larps omdat men het risico loopt dat de personages niet alleen met elkaar interacteren, maar dat de interactie ook open ligt voor mensen die niet weten dat de content die ze bekijken fictief is.

Bij de Amerikaanse larp Roadtrip werd er gekozen voor het gebruik van Instagram. Omdat de deelnemers ook daadwerkelijk een roadtrip ondernamen, kregen ze regelmatig likes en berichten van locals en reisbloggers.

Een groot nadeel van het gebruik van bestaande netwerken is het feit dat het gebruiken van fictieve profielen niet altijd legaal is. Daarnaast kan het materiaal op social media de verkeerde aandacht trekken, omdat het slecht van de werkelijkheid te onderscheiden is. Het zou niet de eerste keer zijn dat een larp bezocht wordt door de politie omdat een fictieve website of nieuwsbericht aangezien werd voor echt nieuws.

SMS/Telefoon/Skype

Uiteraard zijn er ook de traditionele, meer privé, middelen zoals telefoon, skype, sms en whatsapp. Bij de larp Panopticorp, over een onethisch reclamebureau, werden de klanten gespeeld door textlarpers die via telefoon, Skype en e-mail opdrachten gaven, besproken en goedkeurden. Bij de larp Coven hadden de personages contact met hun thuisfront via telefoon en WhatsApp.

Staying in touch

Een van de grote valkuilen van textlarpers ligt in the feit dat de spelers op afstand geen inzicht hebben in wat er op de locatie gebeurt, behalve wat hen actief verteld wordt. Het is dus noodzakelijk dat organisatie, spelers en textlarpers onderling afspraken maken over verwachtingen. In de meeste gevallen wordt door de organisatie een Facebookgroep aangemaakt waarin textlarpers op de hoogte gehouden worden over de algemene tendens van het spel.

Individuele spelers kiezen vaak hun eigen manieren om textlarpers te contacteren, bijvoorbeeld via een gezamenlijke chat waarin ze de textlarpers op de hoogte houden van de situatie van hun personage, wensen of behoeftes.

Wat het extra lastig maakt, is dat textlarpers ook interactie hebben met andere textlarpers of spelers die ze niet kennen. Het is makkelijker om met de mensen die je wél kent van te voren afspraken te maken en in te schatten hoe je spel kunt creëren waar de speler wat aan heeft, maar al snel raak je verwikkeld in dingen die zich binnen het spel aan het ontwikkelen zijn. Dat resulteert in openbare berichten of privé berichten gericht aan personen waarvan je niet kunt inschatten waar OC hun behoeftes liggen, of hoe ze jouw input als ‘buitenstaander’ ervaren, omdat je die personen en hun behoeftes (wat willen zij graag uit het spel halen?) niet kent. Ook voor textlarpers onderling kan een OC contactmoment dus van grote waarde zijn.

Waar dit makkelijk te doen is bij de larper die je heeft gevraagd om te helpen en die je vaak persoonlijk kent, ontbreekt dit OC contact met de ‘vreemden’ (textlarpers én spelers) waar je door het spel toch mee in contact komt en soms best heftige dingen mee kunt maken door middel van emotioneel geladen tekstberichten of posts.  

Een hele korte debriefing hierin waarin de mensen waarmee je contact hebt gehad betrokken worden, is in zo’n geval prettig. Dit wordt vaak wel gedaan tussen spelers onderling en spelers met hun eigen textlarpers, maar eigenlijk niet met de ‘vreemden’ op wiens spelervaring je toch op bepaalde punten grote invloed hebt gehad.

Kortom

Textlarping als vastomlijnde techniek staat nog in de kinderschoenen. We zien echter wel het enorme potentieel en de meerwaarde die gestructureerde social media kan hebben bij (moderne) larps. In de huidige ontwikkelfase is het vooral belangrijk om te gaan kijken naar het beter integreren van de techniek binnen het algehele larp design, evenals het verbeteren van de communicatie met en het debriefen van de textlarpers die zich niet op de fysieke locatie van de larp bevinden.

Als we daarin kunnen voorzien ligt er een digitale wereld aan spelmogelijkheden voor ons open.

---

Dit artikel is tot stand gekomen met hulp van Karin Kramer-ten-Velde die haar ervaringen als long distance textlarper met mij gedeeld heeft.